De eerste maand zit erop!

Dag lieve mensen,

Oeps.. Ik ben iets te laat met het schrijven van deze blog. De Wifi valt helaas regelmatig weg :(

Ik heb mijn vorige blog afgesloten met het verhaal over de fietstocht in Colaba. De dinsdag hierna ben ik in de avond met een collega meegegaan naar haar huis. Haar dochter was jarig en zij vierden haar verjaardag. Als eerst kwam ongeveer de hele 'straat' even kijken wie ik was. Ze vroegen niet iets, maar staarden je gewoon iets te lang aan. Wanneer je ze begroet, lachen ze naar je en blijven ze je nog steeds aanstaren.
Hoe dan ook, bijzonder om zo'n verjaardag mee te mogen maken. Mijn collega had mij uitgenodigd in haar huis maar moest ondertussen zelf nog terug naar het kindertehuis om haar shift af te maken. Ik was enorm verbaasd maar ze wilde graag dat ik bleef.
Het meisje werd 7 jaar en had ontzettend mooie kleding aan. Er gaat een heel ritueel aan vooraf, alle vrienden of familie, ik weet niet precies wat hun relatie met de dochter was, zetten een stip op haar voorhoofd. Een bakje waar een soort oliën in zaten, werd even bewogen en uit eindelijk deed iedereen iets in haar mond dat leek op rijstkorrels.
Elk kind kreeg een bakje met wat chipjes en een stukje taart en de cadeaus waren alleen maar chocoladerepen. En die waren ook echt alleen voor haar.
Het was heel apart, maar ook heel bijzonder om mee te maken. Uit eindelijk hebben wij met z'n alle avond gegeten (wel pas om half 11, maar dat terzijde) en ben ik weer naar het kindertehuis gegaan.

De volgende dag heb ik met de directrice van het kindertehuis een gesprek gehad over de werkzaamheden die ik krijg. Het was fijn dat er eindelijk duidelijkheid kwam. Het tempo ligt hier, zoals ik al eerder heb vermeld volgens mij, iets lager dan ik ben gewend in Nederland. Dus nog even wat geduld. Vanaf nu zal ik vaker gesprekken hebben met mijn begeleider dus dat geeft een positief gevoel.
Ik moet nog even wachten op de dossiers van een aantal kinderen en dan kan ik echt aan de slag!

Op donderdag werd er een kindje geadopteerd van 2,5 jaar oud. Als afscheid werd er taart gegeten en liedjes gezongen. Het was heftig om zoveel emoties bij een kind te zien, maar het gezin waar hij terecht komt, is ontzettend leuk. Gelukkig word ik een beetje op de hoogte gehouden via Whatsapp en ziet hij er gelukkig uit!

De zaterdag ben ik naar Lisa gegaan, haar heb ik ontmoet tijdens het fietsen in Colaba. Zij heeft me voorgesteld aan haar vriendengroep, die bestaat uit allemaal expats uit verschillende landen. We hebben een ontzettend gezellige avond gehad met chocolade fondue en wat wijntjes.
Later zijn wij nog uit gegaan in Su Casa. Wat een ervaring, zo zie je al die Indiërs van een hele andere kant! Omdat het kindertehuis dagelijks om 22:00 sluit, ben ik bij Lisa blijven slapen.
De volgende dag hebben we een heerlijk ontbijt gehad met een broodje ei op getoast brood en wat fruit. En dan lekker buiten op het balkon, met een prachtig uitzicht opeten. Dat voelde wel enorm fijn, na alle hectiek die ik in het kindertehuis meemaakte.
We hebben besloten om naar een Vintage Garden te gaan in Bandra. Hier verkochten ze allemaal organische producten, zeepjes, cheesecake en zelfs Nederlandse stroopwafels. Ze smaakte niet helemaal hetzelfde, maar het kwam zeker in de buurt.
Als (hele late) lunch hadden we een Chicken roll en Beef roll gedeeld. Het was voor het eerst (zoals bijna elk gerecht hier) dat ik het at, maar het heeft mij zeer positief verrast!
Daarna hebben we nog wat rondgelopen door Bandra zelf en zijn wij aan het begin van de avond beide terug naar huis gegaan.
Al met al had ik een mooi weekend achter de rug!

De week die hierop volgde had voor mij maar 4 werkdagen dit keer. Ik heb mij zeker vermaakt met het spelen met de kinderen, het blijft zo mooi om te zien hoe blij zij zijn met een klein beetje aandacht. Anderzijds maakt dat het ook lastig, omdat je weet dat zij zich hechten aan jou, maar je over vier maanden weer weg bent.

Deze week leefde ik eerlijk gezegd enorm uit naar de vrijdag: Holi festival. Het is een Indiaas feest dat gevierd wordt met kleurenpoeders en waterpistolen, vanaf het begin van de dag.
Op donderdagavond heb ik mijn eerste dansles 'Dancehall' gevolgd. Ik hoopte op een groep mensen die daar allemaal voor de eerste keer stonden, maar helaas was dat niet het geval. Een groep met meerdere ervaren dansers, helaas. Desondanks het feit dat ik 20 minuten te laat was heb ik enorm genoten! Na mijn dansles ben ik naar Lisa gegaan. Samen gingen wij naar een vriend van haar, zij waren met een groepje expats. We hebben een avondje met z'n alle gechillt. Ik bleef bij Lisa slapen en met het zelfde groepje als de vorige avond zijn wij naar het Holi festival gegaan. Wat een ervaring om mee te maken!
Sowieso bestond de groep uit 40 man. Voordat iedereen was gearriveerd, ben je alweer een uur verder. Ondertussen zat iedereen al onder de kleuren en waren we er helemaal klaar voor!
Het was een ontzettend hete dag, maar met goede muziek en hele leuke mensen heb ik mij prima vermaakt!
Alleen die poeders eraf halen is zo makkelijk nog niet. De roze kleur heeft nog een paar dagen op m'n huid gezeten. Maar goed, dat hoort erbij!

Op de zondag kwam ik via de Facebookgroep in contact met een Nederlandse jongen die momenteel ook in Mumbai is. We zijn even wat gaan drinken in Chembur. En toen kwam het moment dat we op de motor naar Bandra gingen. Enorm mooie uitzicchten, maar ook doodeng in dit verkeer. Ik heb z'n huisgenoot ontmoet, een hele toffe meid! Samen hebben we wat gegeten en later ben ik terug naar Chembur gegaan.

De dinsdag hierop vond ik het een goed idee om naar Bandra te gaan en met de Nederlandse jongen en z'n huisgenoot even een hapje te eten. Zij hebben een derde huisgenoot die momenteel in de VS zit, waardoor ik ook af en toe een slaapplek kan hebben in Bandra :)
Na het eten hebben we een motorrit gedaan richting Colaba en genoten van een heerlijk uitzicht!
De dag erna zijn wij met een vriendin van hem naar Dharavi gegaan, een grote en bekende sloppenwijk van India. Ik heb gelijk met de trein gereisd, waar eigenlijk niet zoveel bijzonders aan was. We hebben in Dharavi een bolletje met een gekke saus gegeten. Daar hoorde je dan rauwe uienringen op de toen. Ik heb het gegeten, maar lekker was het zeker niet.

De dag erna brak het moment aan. Het moment van ziek worden. Ik denk dat het een virus was, wat ongeveer een week duurt. Heb de afgelopen week dan ook weinig anders uit kunnen voeren dan in bed liggen, slapen en leven van de paracetamols. Het waren saaie en zware dagen omdat je nu écht op jezelf bent aangerekend. Helaas had ik nu geen familie of vrienden die ik kon bellen om te vragen of ze wat voor me wilden koken, of water voor me konden halen. Maar goed, ik heb het overleefd!
Zolang ik nog een paar dagen overdag lekker binnen blijf, kan zitten/liggen en voldoende water mee heb, komt het helemaal goed!

Dat was 'm voor deze keer!

Liefs!